Dit jaar voelt het anders. Ik ben de afgelopen dagen al op school geweest om wat te rommelen (en flink aan te pakken!) en vandaag in de auto terug naar huis kwamen de vlinders ineens opzetten. Het verliefde gevoel wat veel mensen vast wel zullen herkennen! Zo'n prettig gevoel in je onderbuik, zo'n ...tja hoe moet je het uitleggen? Het voelde fijn! Het gevoel van 'vol verwachting klopt mijn hart'. Verliefd op de toekomst! Het ziet er rooskleurig uit!
- zin om de collega's weer te zien.
- zin om de leerlingen weer te zien
- zin om met mijn LOF-traject aan de slag te gaan
- zin om mijn rol als OICT-er nog meer vorm te geven dit jaar
- zin om als ambassadeur op veel verschillende scholen een kijkje in de keuken mogen te gaan nemen
- zin om kennis te maken met nieuwe mensen
- zin om op een nieuwe manier aardrijkskunde lessen te gaan geven
- zin om op dinsdag en donderdag andere zaken te doen dan op school
- zin om activiteiten van The Crowd mee te maken
- zin in allerlei scholingsactiviteiten die al op de planning staan
- zin in....meer ritme en structuur
Wie gaat me vertellen hoe ik dit berichtje automatische iedere week kan lezen? Ik zal vast even relativeren: het nieuwe is er snel af, het ritme en de structuur zal misschien snel als sleur voelen. Dingen lopen vast niet zoals ik me nu zo rooskleurig voorstel, onderweg naar scholingsbijeenkomsten sta ik in de file of krijg ik autopech en die nieuwe mensen blijken eigenlijk tegen te vallen of ik kende ze eigenlijk al, de blokuren aardrijkskunde vallen uiteindelijk toch tegen en de iPads werken helemaal niet en niemand wil gebruik maken van mijn multifunctioneel mediawijsheidlokaal en mijn rol als OICT-er komt helemaal niet uit de verf....nou dat dus allemaal...
Maar gelukkig kan ik dan deze blog lezen en dit gevoel wat ik nu heb terug halen en dan valt het allemaal wel mee! Ik heb er zin in!!