Ik begon mijn les door met LessonUp (is altijd mijn startpunt) mijn leerdoelen te delen en te inventariseren op welke manier mijn leerlingen bekend zijn met de games (2 van de 14 leerlingen spelen geen Fortnite of GTA5) en of ze hier geld voor betalen (van €0,- via maandelijks €10,- tot €100,- eenmalig).
Vervolgens heb ik alle leerlingen een blaadje papier gegeven en heb ik het geluidsfragment in 3 delen laten horen, telkens na een minuut of 2 hadden de leerlingen tijd om zaken op te schrijven. Ik moest hen hier nadrukkelijk vermelden dat het ging om wat ze gehoord hadden en niet om wat ze wisten!. Vervolgens even uitwisselen en weer door met luisteren.
Na deze luistervariant heb ik het filmpje nog een keer afgespeeld maar nu met beeld. Nu ben ik bekend met de cognitieve theorie multimediaal leren dus ik wist dat deze bron met beeld+geluid+ondertiteling zorgt voor een cognitieve overload. Wat me opviel: de beelden riepen ook iets op bij de leerlingen: "Oh dit is seizoen 3, want LootLake is helemaal niet meer zo en die skin is super oud!" dat soort zaken. Ik heb het beeld stilgezet zodat ze me even konden uitleggen wat ik allemaal zag.
Ik heb het filmpje in 2 delen laten zien en de leerlingen de gelegenheid gegeven om aan te vullen als ze nu nieuwe informatie hadden. Dat was bij niemand het geval.
Na deze werkvorm met luisteren, kijken en schrijven ben ik terug gegaan naar LessonUp waar de leerlingen konden invullen of ze iets nieuws hadden geleerd en wat dat dan was. Als afsluiting hebben de leerlingen in hun LeerLogBoek in OneNote hun mening geformuleerd over microtransacties, skins en lootboxes en dit hebben ze met plaatjes van hun favoriete personage mogen illustreren.
Ik heb deze les als een zeer leerzame ervaren.
- Ik heb verschillende werkvormen uitgeprobeerd, dat smaakte naar meer.
- Ik heb meer kennis gekregen over leerlingen en games
- Ik heb gemerkt dat het verwoorden van een mening nog lastig is.