De eerste complete lesweek zit erop. De vermoeidheid valt mee, ik ben al weer wat meer gewend aan het ritme. Daarnaast heb ik geleerd om in de eerste weken niet veel andere dingen te plannen dan mijn werk, klinkt misschien saai maar ik weet dat het me meer rust en ontspanning geeft!
Ik heb nu alle klassen gehad, sommige leerlingen al meerdere keren gezien en dan valt er al wel het een en ander op.....
Ik heb nu alle klassen gehad, sommige leerlingen al meerdere keren gezien en dan valt er al wel het een en ander op.....
....niet perse negatief maar gewoon opvallend. Zo was er de jongen die ik nu al 3 lessen aardrijkskunde gaf: "juf wordt u volgend jaar mijn mentor?" ik: "nee ik ben mentor van een brugklas, waarom?" jongen: "ik vind u wel leuk". Vind ik een erg mooi compliment om te ontvangen.
Er was ook een leerling die vorige week al opviel omdat hij allemaal (nep) tattoos op zijn arm had. Dat het nep was kwam ik dus pas de volgende les achter. Hij profileert zich nog al door een voetbal-shirt te dragen van een andere grote club. Zo'n club waar mensen in Eindhoven niet perse van houden. Verder is hij in de klas erg moeilijk te verstaan, hij praat binnensmonds en niet echt stotterend maar ook niet echt vloeiend. Hij heeft veel aansturing nodig bij het starten van een opdracht, hij weet niet wat hij moet doen dus help ik hem individueel door aan te wijzen welke vraag hij moet maken. Ik ben positief verrast wanneer hij tijdens een klassikale bespreking van de begrippen noord, oost, zuid en west erg goede antwoorden geeft.
Er is ook de ongeïnteresseerde leerling, ten minste zo komt hij over. Hij hangt in zijn stoel en kijkt nors. Reacties gaan gepaard met gezucht en gesteun. Ik ben er nog niet achter waar zijn gedrag vandaan komt. In de afgelopen week was het nog niet helemaal gelukt om al zijn spullen georganiseerd te krijgen. Om dit voor de komende week beter voor elkaar te krijgen spreken een aantal collega's hem aan maar dat lijkt nog niet het gewenste effect te hebben. Zijn norse blik blijft....ik heb hem gelukkig al eens zien lachten: het maakt zijn gezicht meteen weer opener en toegankelijker.
Er zijn de meisjes op het schoolplein die constateren dat ze aandacht krijgen van de jongens. De meisjes weten zich er eigenlijk geen raad mee en lopen dus maar wat over het schoolplein....gevolgd door de blikken van verschillende jongens.......
Er is de jongen die nogal medicijn-afhankelijk is (denk ik, is mijn aanname!) ik zie hem twee keer in de week, een keer vroeg in de ochtend wanneer zijn medicatie net is gaan inwerken: hij werkt geconcentreerd en kan vragen stellen die over de lesstof gaan. Ik zie hem ook aan het einde van de ochtend, zijn medicatie lijkt uitgewerkt te zijn: hij is onrustig, veel in beweging en roept veel door de klas, soms over de lesstof soms ook associatief of impulsief reagerend op klasgenoten.
Naast leerlingen die opvallen zijn er ook weer de dagelijkse frustraties van zaken die niet werken: inloggen op de computer lukt met een hele klas niet, best lastig tijdens de les mediawijsheid! Leerlingen wegwijs maken met hun email-account verloopt via zoveel handelingen dat het eigenlijk niet klassikaal lukt maar individueel erg veel tijd kost. Koppelingen vanuit de leeromgeving die niet werken zoals ze zouden moeten. Ach dit zijn allemaal kleinigheidjes natuurlijk die ook allemaal wel weer opgelost worden maar toch....het is jammer! Komende week maar weer eens kijken hoe het loopt!
Er was ook een leerling die vorige week al opviel omdat hij allemaal (nep) tattoos op zijn arm had. Dat het nep was kwam ik dus pas de volgende les achter. Hij profileert zich nog al door een voetbal-shirt te dragen van een andere grote club. Zo'n club waar mensen in Eindhoven niet perse van houden. Verder is hij in de klas erg moeilijk te verstaan, hij praat binnensmonds en niet echt stotterend maar ook niet echt vloeiend. Hij heeft veel aansturing nodig bij het starten van een opdracht, hij weet niet wat hij moet doen dus help ik hem individueel door aan te wijzen welke vraag hij moet maken. Ik ben positief verrast wanneer hij tijdens een klassikale bespreking van de begrippen noord, oost, zuid en west erg goede antwoorden geeft.
Er is ook de ongeïnteresseerde leerling, ten minste zo komt hij over. Hij hangt in zijn stoel en kijkt nors. Reacties gaan gepaard met gezucht en gesteun. Ik ben er nog niet achter waar zijn gedrag vandaan komt. In de afgelopen week was het nog niet helemaal gelukt om al zijn spullen georganiseerd te krijgen. Om dit voor de komende week beter voor elkaar te krijgen spreken een aantal collega's hem aan maar dat lijkt nog niet het gewenste effect te hebben. Zijn norse blik blijft....ik heb hem gelukkig al eens zien lachten: het maakt zijn gezicht meteen weer opener en toegankelijker.
Er zijn de meisjes op het schoolplein die constateren dat ze aandacht krijgen van de jongens. De meisjes weten zich er eigenlijk geen raad mee en lopen dus maar wat over het schoolplein....gevolgd door de blikken van verschillende jongens.......
Er is de jongen die nogal medicijn-afhankelijk is (denk ik, is mijn aanname!) ik zie hem twee keer in de week, een keer vroeg in de ochtend wanneer zijn medicatie net is gaan inwerken: hij werkt geconcentreerd en kan vragen stellen die over de lesstof gaan. Ik zie hem ook aan het einde van de ochtend, zijn medicatie lijkt uitgewerkt te zijn: hij is onrustig, veel in beweging en roept veel door de klas, soms over de lesstof soms ook associatief of impulsief reagerend op klasgenoten.
Naast leerlingen die opvallen zijn er ook weer de dagelijkse frustraties van zaken die niet werken: inloggen op de computer lukt met een hele klas niet, best lastig tijdens de les mediawijsheid! Leerlingen wegwijs maken met hun email-account verloopt via zoveel handelingen dat het eigenlijk niet klassikaal lukt maar individueel erg veel tijd kost. Koppelingen vanuit de leeromgeving die niet werken zoals ze zouden moeten. Ach dit zijn allemaal kleinigheidjes natuurlijk die ook allemaal wel weer opgelost worden maar toch....het is jammer! Komende week maar weer eens kijken hoe het loopt!
