Hij begon niet echt goed. Anderhalf uur stilstaan achter een groot ongeluk is niet mijn hobby! Het was wel voor het eerst in ruim 10 jaar tijd dat ik zo'n grote chaos meemaakte op de weg. Ik had niet zoveel stress want leerlingen zijn nu toch niet op school
Als belangrijkste activiteit stond het inpakken van kamp op de planning. Verder moet ik mijn lokaal inpakken want volgend jaar ben ik geen mentor meer dus heb ik ook geen stamlokaal. Nu heb ik wel een vast lokaal aangevraagd en hoop ik dat ik die krijg maar vooralsnog is daar geen duidelijkheid over. Ik ben aan het ruimen en aan het sjouwen, we bereiden onze Yoga-les voor en kletsen wat met oud-leerlingen en probeer ik weer wat orde in de lijstjes chaos te scheppen. Maandagavond eet ik met mijn sectie aardrijkskunde lekker tapas en denken we vast na over het volgende jaar.
Dinsdag vertrek ik naar Harba Lorifa waar we ons kamp op slaan voor 2 dagen. Het is lekker weer en de sfeer is goed. Leerlingen zijn er om 10.30 en tot die tijd heb ik de tijd om spullen van de mentorgames klaar te leggen. Ik ben er een beetje gespannen voor want het is wel de eerste keer dat we dit gaan doen. Gelukkig valt het mee. Ik krijg zelfs een compliment van een collega (van wie ik dat niet verwacht had). Ondertussen ben ik in spanning omdat er al een leerling naar de huisartsenpost is: hij kreeg op ongelukkige wijze een tafeltennisbatje op zijn pols. Bloeden als een rund. Gelukkig zijn er daadkrachtige collega's die hem meteen meenemen naar de huisartsenpost. Het valt mee en hij sluit weer vrolijk aan bij het kamp. Het is nog wat aftasten met het eten en de drukte die dat met zich mee brengt. De yoga-les die volgt is erg ontspannen al voel ik mijn buikspieren nog de dagen erop.
Bij het touwtrekken is de klas 2e geworden van alle klassen! Super leuk! Gedurende de avond zijn er veel verschillende activiteiten die ik niet allemaal gevolgd heb omdat ik met een aantal leerlingen gesprekjes voer over hun gedrag. Conclusie is dat de leerlingen naar huis gaan. Ik mag die avond wat eerder naar bed (23.00) omdat ik de nachtwacht heb van 3.00 tot 4.30. Ik mis het nachtspel maar mijn nachtrust is me meer waard. De volgende dag hebben we helaas wat te maken met neerslag. Je zit er niet op de te wachten maar toch strooit het roet in ons eten. Uiteindelijk kunnen we na een klein uurtje toch weer ons programma op pakken. Bij terugkomst op de kamplocatie is het alleen nog afscheid nemen en dan inpakken en wegwezen. Met een collega rijd ik naar school om daar de bus mee uit te laden. We eten er pizza en dan is het tijd om via de douche mijn bed in te duiken. Toch wel vermoeiend.
Donderdag ben ik in Arnhem op bezoek (blog volgt) en vrijdag is de grote verdrietige dag daar: afscheid nemen van onze directeur. Het was een mooi feest maar jeetje wat zal ik hem gaan missen. Het besef is er nog niet helemaal.
Dinsdag vertrek ik naar Harba Lorifa waar we ons kamp op slaan voor 2 dagen. Het is lekker weer en de sfeer is goed. Leerlingen zijn er om 10.30 en tot die tijd heb ik de tijd om spullen van de mentorgames klaar te leggen. Ik ben er een beetje gespannen voor want het is wel de eerste keer dat we dit gaan doen. Gelukkig valt het mee. Ik krijg zelfs een compliment van een collega (van wie ik dat niet verwacht had). Ondertussen ben ik in spanning omdat er al een leerling naar de huisartsenpost is: hij kreeg op ongelukkige wijze een tafeltennisbatje op zijn pols. Bloeden als een rund. Gelukkig zijn er daadkrachtige collega's die hem meteen meenemen naar de huisartsenpost. Het valt mee en hij sluit weer vrolijk aan bij het kamp. Het is nog wat aftasten met het eten en de drukte die dat met zich mee brengt. De yoga-les die volgt is erg ontspannen al voel ik mijn buikspieren nog de dagen erop.
Bij het touwtrekken is de klas 2e geworden van alle klassen! Super leuk! Gedurende de avond zijn er veel verschillende activiteiten die ik niet allemaal gevolgd heb omdat ik met een aantal leerlingen gesprekjes voer over hun gedrag. Conclusie is dat de leerlingen naar huis gaan. Ik mag die avond wat eerder naar bed (23.00) omdat ik de nachtwacht heb van 3.00 tot 4.30. Ik mis het nachtspel maar mijn nachtrust is me meer waard. De volgende dag hebben we helaas wat te maken met neerslag. Je zit er niet op de te wachten maar toch strooit het roet in ons eten. Uiteindelijk kunnen we na een klein uurtje toch weer ons programma op pakken. Bij terugkomst op de kamplocatie is het alleen nog afscheid nemen en dan inpakken en wegwezen. Met een collega rijd ik naar school om daar de bus mee uit te laden. We eten er pizza en dan is het tijd om via de douche mijn bed in te duiken. Toch wel vermoeiend.
Donderdag ben ik in Arnhem op bezoek (blog volgt) en vrijdag is de grote verdrietige dag daar: afscheid nemen van onze directeur. Het was een mooi feest maar jeetje wat zal ik hem gaan missen. Het besef is er nog niet helemaal.
