Mijn begeleider nam me bij de arm en zei: "een leerling mag gewoon boos zijn" waarom ook niet? Wie was ik dat ik hem perse bij mijn les wilde betrekken?
Vanaf dat moment ben ik meer gaan kijken naar de leerling en ben ik gaan zien of er wel contact was tussen ons. Ik ben gaan inzien dat een boze leerling echt niet altijd door mij komt maar dat ik als docent een boze leerling nog veel bozer en verdrietiger kan maken. Andersom kan ik ook een boze leerling minder boos maken door hem de ruimte te geven om boos te zijn.
P. woont nog steeds bij mij in het dorp, we treffen elkaar weleens in de kroeg. Sterker nog, we drinken wel eens samen een biertje. Tijdens een van die momenten heb ik mijn wijze les met hem gedeeld en hem bedankt!