Tijdens de kerstvakantie heb ik mijn tijd besteed aan het afronden van de opleiding digitale transformatie. Op 22 januari heb ik mijn eindgesprek gevoerd en na dit gesprek heb ik meteen te horen gekregen dat ik de opleiding met goed gevolg heb afgerond. In deze blog blik ik terug op het hele proces van afronden en vertel ik alles over de gereedschapskist.
Opdracht
Na de verschillende bijeenkomsten hebben we de opdracht gekregen om werk te maken van dat wat we geleerd hadden. Hoe breng je terug naar je werkgever (als je die hebt) wat je hebt opgestoken en hoe zou de digitale transformatie er bij jullie uit kunnen zien. De vorm was volledig vrij waarbij wel meteen duidelijk moest zijn wat het doel was van je product. Ik vond dit best lastig. Wat ga ik nu doen? Hoe groot zal ik het maken? Als zzp-er ten dienste van het onderwijs beschouw ik eigenlijk mijn hele doelgroep (funderend onderwijs in Nederland) als mijn opdrachtgever, mijn baas. Hiermee maak ik het natuurlijk ook wel meteen heel erg groot voor mezelf. Het belemmerde me om te beginnen. Wilde ik een podcast serie maken? Een reeks webinars met mijn inzichten? Ik wilde graag iets visueels en tijdens een klets-wandeling met Nanon kwam ik tot het besef dat ik het beste mijn eigen toolbox kon vullen met de kennis die ik had opgedaan. Ik zou mijn gereedschapskist visueel maken en duidelijk omschrijven welke tools ik in handen heb gekregen en hoe ik die ga inzetten in de toekomst. Zo ontstond voor mij ogen zo'n muur waar elk stukje gereedschap zijn eigen plek heeft. Het resultaat hiervan is hierboven te zien.
Gereedschap
De volgende vraag was, welk gereedschap heb ik nu eigen ontvangen en hoe ga ik dat inzetten? Om goed antwoord te kunnen geven op deze vraag heb ik alle hand-outs, aantekeningen en reflectie-blogjes er nog eens bij gepakt. Daarnaast heb ik kritisch gekeken naar mijn aanpak in mijn dagelijkse werkzaamheden. Wat ben ik anders gaan doen met de opgedane kennis? Als ik heel eerlijk was dan moest ik toegeven dat ik nog weinig gedragsverandering bij mezelf constateerde. Ik merkte wel dat ik in organisaties andere vragen ging stellen waardoor we andere gesprekken hadden en uiteindelijk ook andere acties. Dat voelde voor mij nog niet echt als een transformatie. Is natuurlijk ook niet zo gek, zoiets gaat gewoon niet over 1 nacht ijs! Dat is regelmatig aan bod gekomen tijdens de colleges: een transformatie heeft tijd nodig!
Dat is meteen een van de gereedschappen die aan mijn muur een plekje krijgt: tijd! Wees je ervan bewust dat een transformatie tijd nodig heeft, zowel voor de lange termijn, meerdere jaren dus, als wel de korte termijn, waar maak je tijd vrij voor activiteiten die je gaat aanpakken?
Naast een klok hangen er nog meerdere herkenbare gereedschappen zoals 'een plan' een 'verrekijker' die gaat over visie, de 'boeken' staan voor kennis van zaken. Daarnaast hangen er ook nog aan aantal onduidelijke zaken op het bord, wat doen die handen daar? En die link? In een interactieve presentatie kan ik zelf doorklikken naar de achtergrondinformatie behorend bij het stuk gereedschap. Deze muur met stukken gereedschap gaat me helpen om scholen beter te ondersteunen.
Dat is meteen een van de gereedschappen die aan mijn muur een plekje krijgt: tijd! Wees je ervan bewust dat een transformatie tijd nodig heeft, zowel voor de lange termijn, meerdere jaren dus, als wel de korte termijn, waar maak je tijd vrij voor activiteiten die je gaat aanpakken?
Naast een klok hangen er nog meerdere herkenbare gereedschappen zoals 'een plan' een 'verrekijker' die gaat over visie, de 'boeken' staan voor kennis van zaken. Daarnaast hangen er ook nog aan aantal onduidelijke zaken op het bord, wat doen die handen daar? En die link? In een interactieve presentatie kan ik zelf doorklikken naar de achtergrondinformatie behorend bij het stuk gereedschap. Deze muur met stukken gereedschap gaat me helpen om scholen beter te ondersteunen.
Begeleidend schrijven
Om eens te checken of die gereedschapskist metafoor een beetje lekker aankwam bij de mensen besloot ik het te testen bij mijn medestudenten en bij wat mensen uit mijn netwerk. Die kwamen met heel veel vragen terug! Mooie vragen die me verder hebben geholpen om tot een begeleidend schrijven te komen. In dat begeleidend schrijven wilde ik graag aangeven waarom digitale transformatie in het onderwijs nodig is en op welke manier ik daarbij kan ondersteunen. In het verleden heb ik al eens onderzoek gedaan naar de geschiedenis van digitale geletterdheid in het onderwijs. Ik wist dus dat er veel naslagwerk en onderzoek te vinden zou zijn om mijn 'waarom' duidelijk te maken. De periode tussen kerst en oud&nieuw heb ik gebruikt om volledig in die onderzoeken te duiken. Wat is nu eigenlijk digitale geletterdheid? Welke belemmeringen zijn er om vorm te geven aan digitale geletterdheid in de onderwijsorganisaties, welke competenties zijn nodig en hoe zorg je ervoor dat iedereen mee doet. In totaal heb ik 30 bronnen gebruikt om mijn verhaal te onderstrepen. Tijdens deze zoektocht kon ik maar moeilijk stoppen! Er was altijd wel weer een andere bron die me meer informatie gaf. Claude, ChatGPT en NotebookLM waren mijn beste vrienden in deze dagen. Veel van de rapportages had ik al in mijn bezit en kende ik wel maar met behulp van AI kon ik sneller tot de kern komen en onderzoeken met elkaar vergelijken of aan elkaar koppelen. Het verwerken van deze uitkomsten maakte dat ik teleurgesteld raakte, teleurgesteld in dat wat in al die jaren nog steeds niet gelukt is. Een plaats voor digitale geletterdheid in het onderwijs. Zonder ruimte voor digitale geletterdheid voldoe je in mijn ogen niet aan de maatschappelijke opdracht van het onderwijs. Je leidt leerlingen niet op om zich zelfstandig staande te kunnen houden in een sterk gemedialiseerde/gedigitaliseerde maatschappij.
Eindgesprek
Uiterlijk op woensdag 8 januari moest je opdracht ingeleverd zijn. Ik vond het moeilijk om te stoppen. Ik wilde er gewoon geen punt achter zetten. Het was te leuk om te stoppen! Maar goed, inleveren was de opdracht.
Woensdag 22 januari was ik in de ochtend als eerste aan de beurt om het afrondende gesprek te voeren. De week voorafgaand aan het gesprek kregen we nog wat aandachtspunten mee waardoor ik meteen in de stress schoot! Zo had ik het helemaal niet bedacht en ook al helemaal niet voorbereid. Ik had er nog wel wat tijd voor vrij gemaakt in mijn agenda maar er speelde ook nog wat dingen om me heen die me van mijn werk/studie hielden. Door aansluitend aan mijn gesprek naar Londen te vertrekken voor de BETT maakte ik het mezelf ook niet echt makkelijk. Aan de ene kant kon ik niet wachten tot het gesprek voorbij was en andere kant zag ik er enorm tegen op om het gesprek in te gaan. Zou ik wel het goede zeggen? Zou ik de antwoorden wel weten? Zouden de antwoorden wel goed genoeg zijn? Zou mijn product wel goed genoeg zijn? Heerlijk al die piekervragen!
Het gesprek verliep goed! Ik had het eigenlijk op willen nemen want nu ik zo terugdenk kan ik me niet meer zo heel goed herinneren wat we allemaal besproken hebben. Wat ik me nog wel kan herinneren: ze lazen veel boosheid in mijn stuk. Ik herkende dat wel. Over een aantal zaken ben ik gewoon ook echt teleurgesteld. Er liggen duidelijke aanbevelingen voor alle betrokkenen en daar wordt niet echt iets mee gedaan. Zolang het leergebied digitale geletterdheid nog geen verplichtend karakter heeft, valt het op veel scholen buiten de boot. Er is in de scholen te weinig kennis over het leergebied en over hoe dit aangepakt kan worden. Hierin kan ik zeker een rol spelen binnen die organisaties, aan mij dan wel de schone taak om dat duidelijk te maken aan de scholen. Storytelling kan me hierbij gaan helpen. Deze tip heb ik meegekregen om in de praktijk te gaan brengen. Laat van je horen! Dat ga ik doen!
Woensdag 22 januari was ik in de ochtend als eerste aan de beurt om het afrondende gesprek te voeren. De week voorafgaand aan het gesprek kregen we nog wat aandachtspunten mee waardoor ik meteen in de stress schoot! Zo had ik het helemaal niet bedacht en ook al helemaal niet voorbereid. Ik had er nog wel wat tijd voor vrij gemaakt in mijn agenda maar er speelde ook nog wat dingen om me heen die me van mijn werk/studie hielden. Door aansluitend aan mijn gesprek naar Londen te vertrekken voor de BETT maakte ik het mezelf ook niet echt makkelijk. Aan de ene kant kon ik niet wachten tot het gesprek voorbij was en andere kant zag ik er enorm tegen op om het gesprek in te gaan. Zou ik wel het goede zeggen? Zou ik de antwoorden wel weten? Zouden de antwoorden wel goed genoeg zijn? Zou mijn product wel goed genoeg zijn? Heerlijk al die piekervragen!
Het gesprek verliep goed! Ik had het eigenlijk op willen nemen want nu ik zo terugdenk kan ik me niet meer zo heel goed herinneren wat we allemaal besproken hebben. Wat ik me nog wel kan herinneren: ze lazen veel boosheid in mijn stuk. Ik herkende dat wel. Over een aantal zaken ben ik gewoon ook echt teleurgesteld. Er liggen duidelijke aanbevelingen voor alle betrokkenen en daar wordt niet echt iets mee gedaan. Zolang het leergebied digitale geletterdheid nog geen verplichtend karakter heeft, valt het op veel scholen buiten de boot. Er is in de scholen te weinig kennis over het leergebied en over hoe dit aangepakt kan worden. Hierin kan ik zeker een rol spelen binnen die organisaties, aan mij dan wel de schone taak om dat duidelijk te maken aan de scholen. Storytelling kan me hierbij gaan helpen. Deze tip heb ik meegekregen om in de praktijk te gaan brengen. Laat van je horen! Dat ga ik doen!
Hoe nu verder?
Het was weer leuk om student te zijn! Om geïnspireerd te raken tijdens de inhoudelijke colleges en de reflecties die ik daarop deed. Het lijkt wel of er een onstilbare honger is naar meer kennis. Meer kennis over het onderwerp digitale transformatie en alles wat erbij komt kijken om dit vorm te geven in het voortgezet onderwijs. Voor mij zit daar ook de grootste uitdaging. Stoppen met consumeren van informatie en die informatie omzetten in praktische handvatten om mee aan de slag te gaan in de dagelijkse praktijk. Aan de slag dus! Ga doen is niet voor niets mijn motto! Toch is er iets wat me weerhoudt om ECHT aan de slag te gaan. Het lijkt wel of ik telkens op zoek blijf gaan naar de 'antwoorden' terwijl ik beter op zoek kan gaan naar de juiste 'vragen'. Die vragen kunnen organisaties verder helpen. De antwoorden moeten vanuit de organisatie zelf komen en niet uit een boek of paper. De context van een organisatie is enorm bepalend voor de invulling die gegeven wordt aan digitale transformatie. Mijn hulp bestaat uit het stellen van de juiste vragen aan de juiste mensen binnen de organisatie en hen helpen om telkens een stapje verder te komen. Ik ben me ervan bewust dat die vragen niet altijd leuk zijn om te ontvangen en soms is het misschien vragen naar de bekende weg maar de kennis die ik heb opgedaan geeft me het vertrouwen om de prikkelende vragen ook daadwerkelijk te blijven stellen. Daar zal ik zeker niet mee stoppen!
