Afgelopen jaren was ik mentor van een brugklas waar leerlingen op de basisschool altijd de minste/drukste waren. Hoeveel ouders ik wel niet op gesprek gehad heb die zeiden hoe blij ze waren met het vertrouwen dat we onze leerlingen gaven. Echt...het heeft me pijn gedaan om te lezen wat die geschiedenisdocent schreef, Ik ben nog even snel over de reacties gegaan maar daar stopte ik mee.....wat voor docenten staan er voor de klas als je zo kunt praten over kinderen????
Na de positieve 'vlinders'-blog is het nu tijd voor een pijnlijke. Pas op, de tekst is wellicht wat lang, dat heb ik nu eenmaal weleens als ik mijn gevoel onder woorden wil brengen. Het begon met dit stuk in Trouw, de opinie van Vincent Fiddelaar. Ik zag het gisteren denk ik voorbij komen in mijn Twitter TL. Gelukkig was er een steengoede jonge student die een mooie brief schreef. Toch blijft het me bezig houden... (het is een lang verhaal geworden.....) Even een stukje persoonlijke geschiedenis. Na 8 jaar Jenaplanschool in een klein dorp vertrok ik met een ruim HAVO advies (CITO score 544, dat was ik vergeten) naar een middelbare school in de nabijgelegen stad (Tilburg, het Pauluslyceum voor de kenners) Ik kwam daar in een brugklas en voerde vervolgens niets uit. Niet omdat ik daar geen zin in had, ik wist gewoon niet hoe ik het moest aanpakken. Ik vond mijn agenda van dat eerste jaar terug: staat geen huiswerk in tot half februari (toen was tijdens het oudergesprek duidelijk geworden dat ik iets moest gaan doen anders zou ik blijven zitten!) Ik ben iets gaan doen, namelijk huiswerk opschrijven in mijn agenda. Dat was het denk ik want ik bleef zitten. 2e jaar brugklas was een dakpanklas HAVO/VWO geen idee hoe dat kwam maar ok. Ik kwam bij vriendinnetjes uit het dorp en het ging wel ok. Ik mocht over naar 2 HAVO. Ondertussen fuseerde onze school met de Angela MAVO. In de tweede klas hadden we dan ook wel les in de dependance, de vroegere MAVO. We kregen docenten van de MAVO en andersom zal dat ook wel het geval zijn geweest. Het was niet altijd leuk om van docenten te horen dat ze geen les wilde geven aan de MAVO leerlingen. Verder heb ik aan sfeer op school weinig verandering gemerkt. HAVO 2 was het voor mij niet. Ik toonde geen inzet (of wist ik niet hoe?) al met al kwam gedurende de tweede helft van het jaar naar bovendrijven dat ik misschien beter af was op de MAVO. Ik zakte af. Het niveau was prima, iets te makkelijk waarschijnlijk want ik deed examen in meer vakken dan nodig was op D-niveau. Het was leuk in de klas. Ik had een fijne mentor die er voor mij was en met mij gesprekken aanging over mijn toekomst. Ik had echt geen flauw idee wat mijn plan na de MAVO zou zijn. Terug naar de HAVO wilde ik niet maar ik wist niet welke MBO het beste bij me zou passen. Via via hoorde ik over de HAVO-TOP in Den Bosch van het Koning Willem I college. Ik melde me aan en mocht komen. Havo 4 was leuk, al kreeg je ook wel vakken die ik niet nodig had voor het examen dus daar deed ik niet echt iets aan. De HAVO-TOP heet zo omdat je een pakket samenstelt uit 'gewone' HAVO vakken en wat MBO vakken. Ik koos voor Sport&Bewegen, omgangskunde en gezondheidskunde. Naast aardrijkskunde, biologie, Engels, Nederlands en wiskunde was dat mijn pakket. Mijn keuze voor het vak aardrijkskunde is hier gevoed door de loco burgermeester van het schone plaatsje Nuland (hij was mijn docent) ook al haalde ik niet perse goede cijfers. Sterker nog: ik bleef zitten op het vak levensbeschouwing een vak waar je niet eens examen in hoeft te doen!!. Ware het niet dat de school na ons zou sluiten en een bezemklas stond niet in de planning. Dus mocht ik over naar HAVO 5 en slaagde ik (met een her voor wiskunde geloof ik maar dat heb ik misschien verdrongen) De sfeer op deze school was fijn! Het was een kleinschalige school en iedereen kwam van de MAVO en wist nog niet welke richting hij/zij uitwilde. Mijn HAVO-TOP diploma gold als toegangsbewijs voor een HBO opleiding. maar welke....ik wist het echt niet.....ik deed maar wat....had echt een lijst waar civiele techniek en fysiotherapeut bij elkaar stonden. Ik koos voor een stad en niet voor een studie. Communicatie kon ik niet gaan doen vanwege mijn slechte cijfer voor wiskunde (of had ik dat laten vallen?) dus werd het personeel en arbeid. Dat was het ook niet helemaal. Halverwege het schooljaar stroomde ik in op de lerarenopleiding aardrijkskunde, ik kon de achterstand niet meer wegwerken dus stopte ik vóór 1 februari en besloot ik te gaan werken. In de kroeg, bij een reisbureau, van alles. Na wat omzwervingen (nog 1x aardrijkskunde, de PABO doen met als differentiatie tiener) kwam ik voor de klas terecht. In mijn eerste jaar voelde ik me als een vis in het water op het VMBO. Mijn basiskennis vanuit de PABO en mijn interesse voor het vak was voldoende om de leerlingen op een goede manier te begeleiden. Al waren er nog steeds leerlingen met wie ik moeilijk contact kon maken. Ik besloot me verder te verdiepen door Master SEN te gaan doen. Deze opleiding sloot erg goed aan bij mijn dagelijkse werk. Op mijn nieuwe school was er ruimte om de leerlingen te zien. Met collega's intervisie te plegen en situaties bekijken waarna ik met handelingsadviezen weer met een goed gevoel voor de klas kon. Uiteindelijk heb ik mijn 2e graads bevoegdheid voor het vak aardrijkskunde toch nog gehaald. Ik heb mijn werk ingezet als stage. In mijn hele opleiding heb ik geen HAVO/VWO klas van binnen gezien. Alle lesstof uit de opleiding was daar wel op gericht. De opleiding richt zich mijns inziens te veel op HAVO/VWO. Ook veel pilotprojecten of buitenschoolse activiteiten zijn gericht op HAVO/VWO. Eerste versies van nieuwe methodes zijn vaak voor HAVO/VWO. Ik vind dat jammer. Maar he, ik heb bewust gekozen om docent te zijn op een VMBO-school. Ik zou het niet kunnen om morgen les te moeten geven aan een HAVO 3 of 4 klas, niet omdat ik geen les kan geven maar meer omdat mijn lesgeven wellicht niet aansluit bij de doelgroep. Het deed me pijn om te lezen hoe een geschiedenisdocent van een VAVO zo kleinerend schreef over die 'domme' kinderen.
Afgelopen jaren was ik mentor van een brugklas waar leerlingen op de basisschool altijd de minste/drukste waren. Hoeveel ouders ik wel niet op gesprek gehad heb die zeiden hoe blij ze waren met het vertrouwen dat we onze leerlingen gaven. Echt...het heeft me pijn gedaan om te lezen wat die geschiedenisdocent schreef, Ik ben nog even snel over de reacties gegaan maar daar stopte ik mee.....wat voor docenten staan er voor de klas als je zo kunt praten over kinderen????
6 Comments
Saakia
1/9/2016 22:40:51
Dank voor je tegenreactie, Rhea! Ik vond het artikel van deze vavo-docent stuitend. Ik denk dat het meer over hem zegt dan over de leerlingen. Ik begon me bijna af te vragen of het geen satire was deze reactie.
Reply
Nanny Verheijen
1/9/2016 22:41:53
Mooi, sterk verhaal Rhea! X
Reply
Mirjam Hubert
2/9/2016 14:32:51
Beste Rhea,
Reply
Peter Flohr
2/9/2016 22:55:19
Tsjee Rhea, wat heb je dit goed verwoord als tegenreactie op dat vervelende, onbehouwen en niet onderbouwde artikel. Ben trots op je!
Reply
Ankie
4/9/2016 09:03:39
Heel goed dat je dit opschrijft. Onbegrijpelijk dat een docent leerlingen indeelt in dom en slim. Alleen maar waardering voor je dat je het opneemt voor leerlingen die we in onze maatschappij heel hard nodig hebben.
Reply
Leave a Reply. |
Categorieën
All
Archieven
April 2024
|