Als gevolg van een impulsieve actie woon ik in Stockholm de Masterclass over Compasionate Systems Leadership bij van Peter Senge en Gustav Böll. Tijdens het werkbezoek aan Fontys in januari van dit jaar hoor ik voor het eerst over de Inner Development Goals en nadat ik wat heb rond geklikt op de website valt mijn oog op de aankondiging voor een 3-daagse summit in Stockholm in oktober, Amy Edmonson staat op de lijst van sprekers, ik ben nieuwsgierig naar haar verhaal. De naam Peter Senge is ook wel gevallen in de opleiding dus ik besluit me aan te melden en nu ben ik dus hier! Lees mijn ervaringen!
Masterclass voorbereiding
Ter voorbereiding op de masterclass is er gelegenheid om aan te sluiten bij een online meeting en vervolgens krijgen we de link naar de website waar we meer informatie kunnen vinden. Tijdens de online meeting is er ook tijd om elkaar in kleine groepjes te leren kennen in een break-out room. Samen met Maria uit Colombia nemen we de tijd om stil te staan bij onze verwachtingen en intenties. Aan de online meeting op maandag doen een stuk of 80 mensen mee, ik vind het moeilijk om in te schatten hoeveel mensen er aanwezig zullen zijn tijdens de masterclass en wie daar dan zijn. Ik hoop een beetje dat het net zo’n ervaring zal zijn zoals een ADE institute is: dat je je tribe vindt. Tijdens de plenaire afsluiting is er gelegenheid om centraal een terugkoppeling te geven van het gesprek in je break-out room. Ik voel geen enkele behoefte om hier op de voorgrond te treden, dat is ook wel eens fijn. Er zijn mensen die geen enkele moeite hebben om in de spotlight te stappen en de ruimte te claimen met woorden zonder iets te zeggen. Zo knap dat mensen dat kunnen! Opvallend genoeg waren het allemaal mannen.
Masterclass - Stockholm
Naar Stockholm gaan alleen al is natuurlijk heerlijk, daar een paar dagen de tijd hebben om daar te bewegen alsof ik een local ben was echt genieten. Maar tijdens de masterclass is het gedaan met vrije tijd. Een stevig programma wacht op ons. We zijn welkom in Brygghuset, een oude brouwerij die nu dienst doet als event-locatie. Hij past misschien niet helemaal bij het event waar wij aan deelnemen. Het is een mooie ruimte maar voor de activiteiten en oefeningen die we doen is het wat beperkt en het voelt wat krap. Met bijna 200 mensen starten we aan de sessie, ik hoor dat we uit 42 verschillende landen zijn. Australië, Nieuw-Zeeland, Zuid-Korea, Japan, Verenigde Staten, Portugal, Oostenrijk, Zwitserland, Colombia, Argentinië, Nederland, Noorwegen, Servië, Spanje, Italië, Duitsland, België, Verenigd Koninkrijk, Ierland en natuurlijk Zweden. Dit zijn de landen die ik in ieder geval voorbij heb horen komen. Maria uit Colombia herkent me en schiet me aan. Het is fijn om bij binnenkomst iemand te hebben om de dag mee te beginnen. De voertaal is Engels en dat gaat me vrij aardig af. Toch merk ik dat het fijn is om af en toe lekker in het Nederlands te kletsen.
De aanwezigen variëren enorm in leeftijd, er zijn twintigers die aan het begin van hun carrière staan en er zijn een aantal zeventigers die hun werkzame leven al achter zich hebben liggen. Misschien zijn er meer vrouwen dan mannen aanwezig, her en der zijn wat mensen van kleur aanwezig maar het grootste deel van de aanwezigen is afkomstig uit of actief in de westerse wereld. Waar ik 42 landen zeg (hierboven) had ik eerst 42 nationaliteiten staan maar ik denk niet dat dat waar is. Ik benoem het omdat culturele verschillen van invloed zijn naar hoe je kijkt naar jezelf en naar je rol in een organisatie. Dat was overigens al een interessant inzicht.
Iedereen heeft interesse in dynamic systems change maar we hebben allemaal onze eigen route en aanpak. Er zijn best wat mensen die heel goed zijn om (net als in de online sessie) de spotlight te pakken. Soms gewoon om een vraag te stellen ter verheldering of om een ervaring te delen maar meer dan eens is het ook om eigen kennis en kunde ten toon te spreiden. Wederom pakken vaker mannen deze rol dan vrouwen. Gewoon een observatie.
Inhoud en tools
Zoals al aangegeven had ik niet echt een idee wat ik kon verwachten qua inhoud en activiteiten en ik heb ook altijd even tijd nodig om een en ander te laten sudderen om zo te bepalen of en hoe ik iets ga doen met de opgedane kennis. Het idee van de masterclass is vooral: leren door doen. We kunnen wel praten over allerlei frameworks en modellen maar het helpt enorm als je zelf aan de slag gaat met die modellen en frameworks en dit ook vooral samen te doen. Maak gebruik van de aanwezige kennis in de ruimte. Wissel uit met elkaar en kies hiervoor telkens andere mensen zodat je veel nieuwe mensen leert kennen en nieuwe inzichten opdoet. Iedere dag starten we met een ‘grounding’ activiteit, een meditatie die helpt om je hoofd helder te krijgen, gevolgd door een check-in in kleine groepjes (van 3 of 4 personen) waarbij een aantal vragen centraal staan: hoe zit je erbij, wat beweegt je en wat hoop je te halen. Het is leuk om dit in een klein groepje te doen maar daarna is er weer tijd om plenair terug te koppelen (a.k.a. Ruimte voor de spotlight seekers) en al met al neemt dit best veel tijd in beslag. Ja we zouden in het onderwijs bij de start van een bijeenkomst best wat meer tijd mogen inplannen voor een stukje ‘grounding’ met check-in maar dit duurt lang. Practice Practice Practice is de boodschap van Peter, oefen dit soort activiteiten om ze vervolgens zo te vormen dat ze in je eigen praktijk passen of besluit om ze niet in te zetten. Deze keuzes kun je alleen maar maken als je goed geoefend en ervaren hebt wat het met je doet. Horen wat het met andere doet is ook deel van het leerproces.
We staan stil bij de core leadership capacities: aspiration, reflective conversation en system awareness. Tijdens de inhoud van dit stukje worden we getrakteerd op mooie quotes zoals:
We staan stil bij de core leadership capacities: aspiration, reflective conversation en system awareness. Tijdens de inhoud van dit stukje worden we getrakteerd op mooie quotes zoals:
- It’s trough reflection that we change our history -
en
- history follows the path of desire -
en
- conversation is the most sublime experience for human -
en
- history follows the path of desire -
en
- conversation is the most sublime experience for human -
In gesprekken worden dingen helder. Niet te veel nadenken, gewoon doen! (Een motto naar mijn hart!)
We oefenen met de system awareness iceberg, dit doen we in groepjes en het is interessant om dit gesprek te voeren. We staan stil bij een ‘event’, bekijken de ‘patterns over time’ en naar de ‘underlying structures’ zoals ‘mental models’ en ‘artefacts’. We voeren dit gesprek over de grote aanwezigheid van fastfood op campussen. Leuk om dit gesprek te voeren vanuit verschillende culturele perspectieven. Het is tijdens deze activiteit dat ik kennis maak met Anne, oorspronkelijk uit Schotland maar woonachtig in Londen. We vinden in elkaar in het feit dat we ons afvragen of we wel op de juiste plek zijn. Dat zijn we natuurlijk wel maar er zijn momenten dat we daar aan blijven twijfelen en samen bedenken we manieren om de masterclass leuker te maken voor ons. We zijn zo verstandig om niet naast elkaar te gaan zitten want anders zijn we misschien een storende factor voor de rest door ons kletsen, gedurende de dagen merken we ook dat we niet in elkaar blikveld moeten zitten want oogcontact kan ook leiden tot de slappe lach. Heerlijk om me weer even puber te voelen!
Terug naar de inhoud. We staan ook stil bij de ‘ladder of inference’ hoe komt het dat we soms jump to conclusions die helemaal niet waar blijken te zijn maar gebaseerd op assumptions? Tijdens een dialoog wandeling komen Marie en ik tot de conclusie dat het heel helpend is om een lijst met vragen bij de hand te hebben om te checken of ons gevoel klopt, of de aannames die we maken wel overeenkomen met de werkelijkheid of het idee van onze gesprekspartner.
In de middag staan we stil bij de mandala for system awareness. Die bestaat uit 4 kwadranten: ‘perctual awareness’ staat tegenover ‘aspirational awareness’ en ‘somatic awareness’ staat tegenover ‘relational awareness’. Het is interessant om te checken welke van deze 4 kwadranten goed ontwikkeld zijn en waar nog ruimte en ambitie is om te verbeteren. Een opmerking die van dit stukje blijft hangen is: emotions are driving actions. Belangrijk dus om je emoties goed te herkennen,
We sluiten de eerste dag af met ‘creative tension’ hierbij kijken we naar het verschil tussen ‘problem solve’ en ‘create’ wat is je primaire reactie en kun je ook eens de andere manier bekijken. Misschien werkt het wel beter om iets nieuws te willen in plaats van iets weg te willen. Hierbij helpt het enorm om een clear vision te hebben. We oefenen dit met een aikido oefening. Stel je voor dat je arm een stalen pijp is, die begint achter je elleboog en loopt door je hand in het verlengde ervan. Wanneer nu iemand probeert om je arm te buigen zal dit niet lukken. Het is echt bizar om deze oefening te ervaren. We eindigen dag 1 met een meditatie waarin we oefenen met visie. Zo op het einde van de dag met mijn hoofd vol van alle input vind ik het lastig maar ik laat dat maar gewoon ‘zijn’. We sluiten af met creative tension waarbij er spanning is tussen ‘vision’ en ‘current reality’. Je kunt je dit voorstellen door 2 elastiekjes uit elkaar te trekken. Het helpt om te oefenen met het ontwikkelen van een visie en je te beseffen dat the current reality no longer the enemy is, it is just is.
Pff, het is me wat al die info. Samen met Anne en nog wat mensen loop ik naar de metro om lekker naar ‘huis’ te gaan en daar met een salade de dag te herkauwen. Morgen weer een dag!
Zondag ochtend is het weer vroeg dag en helaas is het openbaar vervoer op dit soort momenten nog niet heel actief. Voor een wandeling (zoals op dag 1) is het te laat dus ik besluit om een stepje te pakken. Hartstikke leuk! Met een grote glimlach zoef ik door Stockholm. Ik tref Anne bij de ingang en we lopen samen op maar besluiten om weer ergens anders te gaan zitten. Ik zit in de buurt van wat Nederlanders en dat is ook wel leuk. We starten weer met ‘grounding’ door middel van meditatie, journaling en check-in in groepjes. Vervolgens duiken we de diepte in door naar het Shiften the burden model te kijken. Hierbij gaat het om ‘problem symptoms’, ‘symptomatic solutions’ oftewel een ‘quick fix’, de ‘fundamental solution’ en de ‘side effects’. Eerst denken we na over een eigen thema en vervolgens gaan we in groepjes uit elkaar. Ik neem de groeiende beweging van smartphone bans wereldwijd als onderwerp en dat resoneert bij mijn groepsleden dus gaan we samen in gesprek. Interessant om de perspectieven uit Zuid-Korea te horen, van ouders en van medewerkers uit de IT-wereld. Het feit dat we nu ‘mijn’ thema hebben opgepakt maakt ook dat ik me sterker voel om mijn thema vaker in te brengen in de conversaties die ik heb. Die gaan vaak over het terugbrengen van de kennis die je opdoet naar je eigen dagelijkse realiteit. Momenteel is mijn werk realiteit anders dan die van de meeste aanwezigen en dat vind ik soms lastig. Door nu het gesprek gevoerd te hebben en de reacties te hebben ervaren van mijn groepsleden is er een soort rem verdwenen. Ik houd me bezig met de invloed van technologie op de mens en daar ben ik graag over in gesprek. Punt.
We staan vervolgens stil bij het 4 player model dat inzicht geeft in hoe je reageert in bepaalde situaties. Daarna kijken we naar de circle of connectedness en hebben we het over het verschil tussen ‘to want’ en ‘to choose’. Vervolgens is er ruimte voor gesprek met iemand en dat is voor mij deze keer met Thomas die in Tilburg werkt. We hebben een leuk gesprek en ik ben meteen in de ban van zijn visie en verhaal. Dit gaat zeker nog een vervolg krijgen. Aan het einde van de dag is er een soort van receptie met lekkere hapjes en drankjes dus daar maken we graag gebruik van, aan onze internationale tafel hebben we lol! Nu ik de elektrische step als vervoersmiddel heb ontdekt maak ik er graag gebruik van! Maar pas halverwege de route naar huis. We gaan te voet van Brygghuset naar T-Centralen, een wandeling van een klein halfuurtje, Yuri uit Tokio, Billy uit Berlijn, Anne uit Londen en ik uit Loon op Zand! We kletsen met elkaar en spreken af om de volgende dag samen te wandelen. Maar ja, als je tussen 8.00 en 8.15 afspreekt, hoe laat kom je dan? Een culturele uitdaging!
Maandag is de laatste dag en dat is helemaal prima want ik zit eigenlijk wel vol met informatie. Op bepaalde momenten voel ik me ook best wel wat ongemakkelijk met de content en de activiteiten maar het meeste van de tijd gaat het goed. Deze dag duurt maar tot half vijf en er staan ook maar weinig modellen op de planning. The dance of change neemt het grootste deel van de ochtend in beslag en dat is eigenlijk ook nog te kort. De groepjes waar ik vandaag mee werk lijken allemaal veel beter in de materie te zitten dan ik en dat maakt meteen dat ik een afwachtende houding aanneem. Gelukkig zijn er ook wel inzichten tijdens de gesprekken. Hoewel ik in een groepje beland ben met zo’n spotlight seeker (dat was ik echt heel erg aan het proberen te vermijden) tref ik ook deelnemers die net als ik wat nuchterder kijken naar wat zaken. Ik tref veel Nederlanders vandaag in de groepjes, dat zou een verklaring kunnen zijn.
De ‘mandala for system change’ gaat over aan de ene kant ‘capacity building’ met aan de andere kant ‘community’ en vervolgens ‘research’ tegenover ‘practice’. In deze mandala zie ik ook ineens de cirkel van invloed en hoe je die zou kunnen vergroten. Ik durf zelfs om de microfoon te vragen en deze vraag te stellen, mijn idee krijgt een bevestigend knikje van Peter Senge en hij geeft er ook nog wat uitleg bij. Ik ben blij met dit inzicht! Na de lunch besteden we geruime tijd aan het vervolg, wat ga je nu echt aanpakken, welke tools ga je wanneer met wie inzetten en met welk doel? Ik parkeer dit even voor na Ghana, hoewel ik opgedane kennis en vaardigheden misschien ook wel in Ghana in kan zetten. Ik heb het in ieder geval in mijn rugzak zitten!
Anne, Billy, Yuri en ik zoeken elkaar weer op om samen te lopen richting centrum, ondertussen lopen we via het observatorium waardoor we nog een mooi uitzicht hebben over Stockholm. Anne heeft afgesproken met vrienden in Stockholm en ik vraag Yuri en Billy naar hun plannen voor het eten, we besluiten samen te eten bij meatballs for the people en hebben mooie gesprekken. Yuri haakt af en Billy weet dat er nog een clubje in een pub zit. Tja en nu we toch hier in Stockholm zijn kunnen we er maar beter van genieten. We besluiten aan te sluiten bij de Thomassen (er zijn 3 mannen die Thomas heten en die hebben elkaar gevonden!), Kritstian, Eckart en Santi om onder het genot van een biertje nog eens te kletsen. We hebben het over verschillende culturen in organisaties en hoe dat na een fusie gaat. Bepalen mensen de culturen? Hoeveel invloed hebben (technologische) systemen? Eats strategy culture for breakfast of hoe zit het precies? Waar we eerst in duo’s aan het kletsen waren komen we nu tot een mooi gesprek met z’n allen. Leerzaam en interessant. Tijdens het deel over technologie/AI durf ik best nadrukkelijk mijn mening te geven over het gebruik van AI en welke kennis en vaardigheden nodig zijn om iets (technologie/AI) voor je te laten werken. Ook hebben we het over de invloed van big tech op een NGO die daar weg van wil blijven en hoe moeilijk het is om dat te realiseren. Het is echt jammer dat om 23u de pub gaat sluiten! Gelukkig treffen we elkaar allemaal de komende dagen nog.
Samen met Billy reis ik per elektrische step door Stockholm richting onze verblijfplaats. Ze geeft me een mooi compliment: dat ik echt waarde heb toegevoegd in het gesprek met mijn kennis van technologie en AI en dat het echt belangrijk is om dat aan een tafel te doen waar voornamelijk mannen zitten die zich niet echt tegen laten houden door wel of geen kennis van zaken hebben.
Al met al waren het 3 intense dagen en ben ik blij dat ik even een dagje opladen heb. Ik kijk uit naar de dagen die komen gaan!
We oefenen met de system awareness iceberg, dit doen we in groepjes en het is interessant om dit gesprek te voeren. We staan stil bij een ‘event’, bekijken de ‘patterns over time’ en naar de ‘underlying structures’ zoals ‘mental models’ en ‘artefacts’. We voeren dit gesprek over de grote aanwezigheid van fastfood op campussen. Leuk om dit gesprek te voeren vanuit verschillende culturele perspectieven. Het is tijdens deze activiteit dat ik kennis maak met Anne, oorspronkelijk uit Schotland maar woonachtig in Londen. We vinden in elkaar in het feit dat we ons afvragen of we wel op de juiste plek zijn. Dat zijn we natuurlijk wel maar er zijn momenten dat we daar aan blijven twijfelen en samen bedenken we manieren om de masterclass leuker te maken voor ons. We zijn zo verstandig om niet naast elkaar te gaan zitten want anders zijn we misschien een storende factor voor de rest door ons kletsen, gedurende de dagen merken we ook dat we niet in elkaar blikveld moeten zitten want oogcontact kan ook leiden tot de slappe lach. Heerlijk om me weer even puber te voelen!
Terug naar de inhoud. We staan ook stil bij de ‘ladder of inference’ hoe komt het dat we soms jump to conclusions die helemaal niet waar blijken te zijn maar gebaseerd op assumptions? Tijdens een dialoog wandeling komen Marie en ik tot de conclusie dat het heel helpend is om een lijst met vragen bij de hand te hebben om te checken of ons gevoel klopt, of de aannames die we maken wel overeenkomen met de werkelijkheid of het idee van onze gesprekspartner.
In de middag staan we stil bij de mandala for system awareness. Die bestaat uit 4 kwadranten: ‘perctual awareness’ staat tegenover ‘aspirational awareness’ en ‘somatic awareness’ staat tegenover ‘relational awareness’. Het is interessant om te checken welke van deze 4 kwadranten goed ontwikkeld zijn en waar nog ruimte en ambitie is om te verbeteren. Een opmerking die van dit stukje blijft hangen is: emotions are driving actions. Belangrijk dus om je emoties goed te herkennen,
We sluiten de eerste dag af met ‘creative tension’ hierbij kijken we naar het verschil tussen ‘problem solve’ en ‘create’ wat is je primaire reactie en kun je ook eens de andere manier bekijken. Misschien werkt het wel beter om iets nieuws te willen in plaats van iets weg te willen. Hierbij helpt het enorm om een clear vision te hebben. We oefenen dit met een aikido oefening. Stel je voor dat je arm een stalen pijp is, die begint achter je elleboog en loopt door je hand in het verlengde ervan. Wanneer nu iemand probeert om je arm te buigen zal dit niet lukken. Het is echt bizar om deze oefening te ervaren. We eindigen dag 1 met een meditatie waarin we oefenen met visie. Zo op het einde van de dag met mijn hoofd vol van alle input vind ik het lastig maar ik laat dat maar gewoon ‘zijn’. We sluiten af met creative tension waarbij er spanning is tussen ‘vision’ en ‘current reality’. Je kunt je dit voorstellen door 2 elastiekjes uit elkaar te trekken. Het helpt om te oefenen met het ontwikkelen van een visie en je te beseffen dat the current reality no longer the enemy is, it is just is.
Pff, het is me wat al die info. Samen met Anne en nog wat mensen loop ik naar de metro om lekker naar ‘huis’ te gaan en daar met een salade de dag te herkauwen. Morgen weer een dag!
Zondag ochtend is het weer vroeg dag en helaas is het openbaar vervoer op dit soort momenten nog niet heel actief. Voor een wandeling (zoals op dag 1) is het te laat dus ik besluit om een stepje te pakken. Hartstikke leuk! Met een grote glimlach zoef ik door Stockholm. Ik tref Anne bij de ingang en we lopen samen op maar besluiten om weer ergens anders te gaan zitten. Ik zit in de buurt van wat Nederlanders en dat is ook wel leuk. We starten weer met ‘grounding’ door middel van meditatie, journaling en check-in in groepjes. Vervolgens duiken we de diepte in door naar het Shiften the burden model te kijken. Hierbij gaat het om ‘problem symptoms’, ‘symptomatic solutions’ oftewel een ‘quick fix’, de ‘fundamental solution’ en de ‘side effects’. Eerst denken we na over een eigen thema en vervolgens gaan we in groepjes uit elkaar. Ik neem de groeiende beweging van smartphone bans wereldwijd als onderwerp en dat resoneert bij mijn groepsleden dus gaan we samen in gesprek. Interessant om de perspectieven uit Zuid-Korea te horen, van ouders en van medewerkers uit de IT-wereld. Het feit dat we nu ‘mijn’ thema hebben opgepakt maakt ook dat ik me sterker voel om mijn thema vaker in te brengen in de conversaties die ik heb. Die gaan vaak over het terugbrengen van de kennis die je opdoet naar je eigen dagelijkse realiteit. Momenteel is mijn werk realiteit anders dan die van de meeste aanwezigen en dat vind ik soms lastig. Door nu het gesprek gevoerd te hebben en de reacties te hebben ervaren van mijn groepsleden is er een soort rem verdwenen. Ik houd me bezig met de invloed van technologie op de mens en daar ben ik graag over in gesprek. Punt.
We staan vervolgens stil bij het 4 player model dat inzicht geeft in hoe je reageert in bepaalde situaties. Daarna kijken we naar de circle of connectedness en hebben we het over het verschil tussen ‘to want’ en ‘to choose’. Vervolgens is er ruimte voor gesprek met iemand en dat is voor mij deze keer met Thomas die in Tilburg werkt. We hebben een leuk gesprek en ik ben meteen in de ban van zijn visie en verhaal. Dit gaat zeker nog een vervolg krijgen. Aan het einde van de dag is er een soort van receptie met lekkere hapjes en drankjes dus daar maken we graag gebruik van, aan onze internationale tafel hebben we lol! Nu ik de elektrische step als vervoersmiddel heb ontdekt maak ik er graag gebruik van! Maar pas halverwege de route naar huis. We gaan te voet van Brygghuset naar T-Centralen, een wandeling van een klein halfuurtje, Yuri uit Tokio, Billy uit Berlijn, Anne uit Londen en ik uit Loon op Zand! We kletsen met elkaar en spreken af om de volgende dag samen te wandelen. Maar ja, als je tussen 8.00 en 8.15 afspreekt, hoe laat kom je dan? Een culturele uitdaging!
Maandag is de laatste dag en dat is helemaal prima want ik zit eigenlijk wel vol met informatie. Op bepaalde momenten voel ik me ook best wel wat ongemakkelijk met de content en de activiteiten maar het meeste van de tijd gaat het goed. Deze dag duurt maar tot half vijf en er staan ook maar weinig modellen op de planning. The dance of change neemt het grootste deel van de ochtend in beslag en dat is eigenlijk ook nog te kort. De groepjes waar ik vandaag mee werk lijken allemaal veel beter in de materie te zitten dan ik en dat maakt meteen dat ik een afwachtende houding aanneem. Gelukkig zijn er ook wel inzichten tijdens de gesprekken. Hoewel ik in een groepje beland ben met zo’n spotlight seeker (dat was ik echt heel erg aan het proberen te vermijden) tref ik ook deelnemers die net als ik wat nuchterder kijken naar wat zaken. Ik tref veel Nederlanders vandaag in de groepjes, dat zou een verklaring kunnen zijn.
De ‘mandala for system change’ gaat over aan de ene kant ‘capacity building’ met aan de andere kant ‘community’ en vervolgens ‘research’ tegenover ‘practice’. In deze mandala zie ik ook ineens de cirkel van invloed en hoe je die zou kunnen vergroten. Ik durf zelfs om de microfoon te vragen en deze vraag te stellen, mijn idee krijgt een bevestigend knikje van Peter Senge en hij geeft er ook nog wat uitleg bij. Ik ben blij met dit inzicht! Na de lunch besteden we geruime tijd aan het vervolg, wat ga je nu echt aanpakken, welke tools ga je wanneer met wie inzetten en met welk doel? Ik parkeer dit even voor na Ghana, hoewel ik opgedane kennis en vaardigheden misschien ook wel in Ghana in kan zetten. Ik heb het in ieder geval in mijn rugzak zitten!
Anne, Billy, Yuri en ik zoeken elkaar weer op om samen te lopen richting centrum, ondertussen lopen we via het observatorium waardoor we nog een mooi uitzicht hebben over Stockholm. Anne heeft afgesproken met vrienden in Stockholm en ik vraag Yuri en Billy naar hun plannen voor het eten, we besluiten samen te eten bij meatballs for the people en hebben mooie gesprekken. Yuri haakt af en Billy weet dat er nog een clubje in een pub zit. Tja en nu we toch hier in Stockholm zijn kunnen we er maar beter van genieten. We besluiten aan te sluiten bij de Thomassen (er zijn 3 mannen die Thomas heten en die hebben elkaar gevonden!), Kritstian, Eckart en Santi om onder het genot van een biertje nog eens te kletsen. We hebben het over verschillende culturen in organisaties en hoe dat na een fusie gaat. Bepalen mensen de culturen? Hoeveel invloed hebben (technologische) systemen? Eats strategy culture for breakfast of hoe zit het precies? Waar we eerst in duo’s aan het kletsen waren komen we nu tot een mooi gesprek met z’n allen. Leerzaam en interessant. Tijdens het deel over technologie/AI durf ik best nadrukkelijk mijn mening te geven over het gebruik van AI en welke kennis en vaardigheden nodig zijn om iets (technologie/AI) voor je te laten werken. Ook hebben we het over de invloed van big tech op een NGO die daar weg van wil blijven en hoe moeilijk het is om dat te realiseren. Het is echt jammer dat om 23u de pub gaat sluiten! Gelukkig treffen we elkaar allemaal de komende dagen nog.
Samen met Billy reis ik per elektrische step door Stockholm richting onze verblijfplaats. Ze geeft me een mooi compliment: dat ik echt waarde heb toegevoegd in het gesprek met mijn kennis van technologie en AI en dat het echt belangrijk is om dat aan een tafel te doen waar voornamelijk mannen zitten die zich niet echt tegen laten houden door wel of geen kennis van zaken hebben.
Al met al waren het 3 intense dagen en ben ik blij dat ik even een dagje opladen heb. Ik kijk uit naar de dagen die komen gaan!
