De Amerikaanse ambassade heeft een professioneel uitwisselingsprogramma met de naam: International Visitor Leadership Program. Het bestaat al sinds 1940 en duizenden mensen hebben op allerlei gebieden deelgenomen aan dit programma. En ik mag ook mee!
Van 7 december tot 21 december gaan we met een gemixte club experts op het gebied van digitale geletterdheid op bezoek in Amerika. Kennis opdoen, kennis uitwisselen en samen terugkomen met een mooi product.
Als docent op een onderbouw school voor het VMBO zie ik dagelijks hoe het is gesteld met de digitale geletterdheid van onze leerlingen. Afhankelijk van wat de omschrijving is van digitale geletterdheid is, zie ik een groot verschil tussen wat leerlingen heel makkelijk doen: liken, swipen en snelle reacties geven. En waar ze meer moeite mee hebben: bronnen zoeken op internet, een document maken en delen. Verstandig online leven is nog een uitdaging voor mijn leerlingen.
Wie gaat het ze leren? Daar ben ik best benieuwd naar! Ik waardeer mijn collega’s enorm, ze zijn pedagogisch en didactisch erg sterk maar echt digitaal geletterd vind ik ze niet. De technologie voelt als ‘erbij, bovenop het al zo drukke programma’. Hier is nog een wereld te winnen!
Over een paar weken heb ik het antwoord! Dan heb ik voorbeelden gezien van hoe het wel moet of vooral juist helemaal niet. Dan heb ik gesproken met mede reisgenoten over wat onze ervaringen tot op heden zijn, waar knelpunten liggen en hoe we die aan zouden kunnen pakken. Waarschijnlijk is dat antwoord niet meteen pasklaar en toepasbaar in je eigen dagelijkse praktijk want ‘zo werkt het nu eenmaal niet bij jou op school’ maar we hebben op zijn minst handvatten om aan de slag te gaan. Voor jou als docent in de klas met je leerlingen maar ook voor jou als docent tijdens je werkzaamheden buiten de klas.
Technologie is er nu eenmaal, dan kunnen we er maar beter het beste van maken. Niet om technologie in te zetten om de technologie maar als we niet weten wat er allemaal kan en hoe het allemaal werkt blijven we aan de zijlijn staan kijken hoe leerlingen en docenten een beetje aan het spartelen zijn in het net iets te diepe water. Niet alle leerlingen en docenten hebben een reddingsboei nodig om zich veilig te voelen, sommige zijn misschien meer geholpen als de bodem van het zwembad even omhoog gaat, kunnen ze weer even ademhalen en het opnieuw proberen.
De komende weken, in aanloop naar onze reis zal ik proberen om zoveel mogelijk collega’s te spreken over digitale geletterdheid en hun gevoel daarbij. Ik zal eens polsen wat ze nodig denken te hebben en hoe ze dat voor zich zien die digitale geletterdheid in het curriculum. Ze hebben in Amerika heel erg veel en alles extreem groot maar ik ben bang dat ik geen ‘tijd’ mee kan nemen.