Tijdens mijn studie werkte ik in de kroeg, en daar leerde ik kijken. Wie heeft mij nodig, wie kan ik helpen, wie kan ik laten weten dat ik gezien heb en dat ik er aan kom. Aan deze vaardigheid heb ik veel gehad in mijn begin jaren als docent.
Tijdens mijn eerste baan (20 open sollicitaties!!) heb ik even de kat uit de boom gekeken. Wie is wie op mijn school, bij wie moet ik zijn voor: proefwerkblaadjes, printopdrachten, absentenregistratie, ziekmelden, vragen over leerlingen, vragen over de gang van zaken.
Maar ook: wie heeft contact met wie, en bij wie voel ik me fijn? Als je je niet fijn voelt bij collega's die over andere collega's praten, kies er dan voor om niet bij ze te gaan zitten. Laat je niet claimen!
Zoek een uitlaadklep: wanneer zaken eens niet zo lekker lopen: ga squashen, hardlopen, schilderen of kantklossen. Maak je hoofd leeg en laat negatieve ervaringen in je eerste jaren niet groeien. Blijf voor ogen houden waarom je in het onderwijs wilde gaan!
Reflecteer!! Ik weet nog dat ik er een punthoofd van kreeg van al die f*cking reflectieverslagen met ABC-tjes op de PABO maar ik heb ze bewaard! Ik lees ze ook nog wel eens door. Sommige situaties weet ik nog precies. Het heeft me geholpen om van startende docent met onzekerheden te groeien tot de docent die ik nu ben. Nu reflecteer ik trouwens nog steeds, dit blog helpt me om te kijken naar de stappen die ik zet en de ontwikkeling die ik door maak. Ik ben voor leven lang leren, voor mij hoort reflecteren daarbij!
Maak gebruik van je netwerk, je (oud-) studiegenoten, collega's met wie je het goed kon vinden op je oude stageschool, online op social media. Het kan je helpen!
Geniet van je tijd als student! Het leven voor de klas is ook heel leuk! In mijn geval van kroeg-leven met een studie naar een full-time aanstelling. Ik geloof dat ik tot de herfstvakantie nodig heb gehad om aan dat nieuwe ritme te wennen!