Zoals je hier hebt kunnen lezen, ben ik momenteel nog aan het opbouwen op mijn werk, vanaf komende week ga ik weer een klas overnemen van mijn invalster. (met de nadruk op STER!, ze is goed! Bijna zonde eigenlijk om haar weer van het werk af te halen!) Ondertussen ben ik sinds de kerstvakantie eigenlijk iedere dag wel op school actief geweest, een dag er op uit naar de NOT maar verder iedere dag achter de schermen aan de slag. Ik ben namelijk projectleider van ons project iPads in de klas. Dit hebben mijn leidinggevende en ik goed besproken in de afgelopen maanden. Ik heb het project aangezwengeld dus mag ik er ook een grote rol in spelen. Gaaf! Maar ook iets waarvan ik eigenlijk niet zeker weet of ik het wel kan.....een groepje collega's begeleiden bij het implementeren van een iPad in de klas. Vooralsnog heb ik de offerte uitgezet, afgewacht tot die goedgekeurd werd, de bestelling geplaatst, de bestelling in ontvangst genomen (op mijn verjaardag! Dat was echt het beste verjaardagscadeau EVER!) de bestelling (16 iPads met survivorcases voor lln, een tabcabby en een macBook) uitgepakt en geïnstalleerd. Dit heb ik gedaan met de hulp van mijn maatje van een andere locatie (zij lopen net even een paar pasjes voor) en een van de systeembeheerders. De 7 collega's die mee participeren in dit project hebben ook allemaal een iPad van school in bruikleen gekregen waar ze mee aan de slag kunnen ter voorbereiding van de activiteiten die ze met de leerlingen in de klas willen doen. Verschillende vakgebieden zijn vertegenwoordigd: aardrijkskunde, biologie, geschiedenis, gym, Nederlands, muziek, NaSk en Engels. Gemotiveerde collega's om mee aan de slag te gaan......voel je de irritatie aankomen......die is naar mezelf, die irritatie. Zit ik nota bene in een extreem interessant traject om om te leren gaan met mijn valkuilen, graaf ik hem op dit moment alleen nog even wat dieper, en wat makkelijker toegankelijker ik denk dat ik er ook nog een struikelbalkje voor leg, dan ga ik zo: plop head first weer snoeihard op mijn neus......ONGEDULDIG ben ik! Ik wel aan de slag..... ik wil aan het werk...... ik sta te trappelen als een jonge hond......ik voel me net een koe die weer voor het eerst na de winter de wei op mag: een grote koeiendans! Niets voorzichtig bekijken gewoon HUP gas er op..... dat gaat natuurlijk niet lang goed zo.....daarom schreef ik dit blogje. Om weer even te relativeren.Om even om mezelf te lachen vanaf een afstandje, om later nog eens terug te lezen, over een paar maanden als de implementatie een stuk verder is....als we antwoord hebben op vragen als: hoe gaan we onze ervaringen eigenlijk met elkaar delen? wat kunnen we eigenlijk allemaal doen met de leerlingen op de iPad? We hebben echt heus wel nagedacht over het hoe en waarom, nu nog aan de slag. Gewoon, stapje voor stapje......af en toe even stil staan en omkijken en nog weer eens vooruitkijken.....
