In mijn klas zitten wat meiden die fan zijn van de stylist van het Zuiden, onze Roy Donders. Voor wie hem niet kent: hij is fan van glitters en pailletjes, glinsterspul zeg maar. Allerhande accessoires komen het klaslokaal binnen, glinsterende uggs, een riem met schitter steentjes, je moet er van houden zeg maar. 
Wanneer de zon schijnt op al dit glitterspul zijn de weerkaatsingen hiervan duidelijk op de muur te zien. Wanneer er ook nog beweging bij komt,  dansen er echt sterren over de muur. Hartstikke mooi maar enorm onpraktisch. De leerlingen in mijn klas zijn namelijk best snel afgeleid door deze dansende lichtvlekjes. Zo is de zon wel vaker reden tot afleiding: vang je de zon met je horlogeglas of je geodriehoek dan kun je een ander best afleiden.
Vraag: zijn mijn lessen dan zo saai dat de kinderen zich makkelijk laten afleiden door zoiets onbenulligs?
Daar ligt het niet helemaal aan. De leerlingpopulatie van onze school is best speciaal, behoorlijk wat diagnoses in de klas (over het labelen van kinderen is al veel geschreven dat doe ik nu even niet.....). Kinderen met een diagnose ADD/ADHD/PDD-NOS kunnen wat meer moeite hebben met concentreren. Bij deze kinderen kan sprake zijn van extreme prikkelgevoeligheid en een hoge graad van afleidbaarheid. Dit kan zijn voor interne prikkels (associaties, wegdromen) of voor externe prikkels (dansende lichtvlekjes, een niet goed zittend jasje bij de docent). Het richten van aandacht, het vasthouden van aandacht en het verplaatsen van aandacht kan voor problemen zorgen. De lokalen waar ik les geef zijn bewust prikkelarm (geen schreeuwerige posters aan de muur). In mijn lesaanpak houd ik rekening met de prikkelgevoeligheid, dit doe ik door een eenduidige structuur in mijn lessen aan te houden, werkbladen aan te bieden die saai overkomen, overbodige afbeeldingen en tierelantijnen leiden alleen maar af. 
Het komt wellicht wat saai over maar het helpt! Behalve als de zon schijnt!

6 klassen zijn op dit moment bezig met de project opdracht 'Op expeditie'. Ze werken in groepjes zelfstandig aan de opdrachten. De basis van deze opdrachten komt uit het boek Wereldwijs van de uitgeverij Malmberg. De bronnen in het boek vertellen een duidelijk verhaal. De opdrachten uit het werkboek zijn lastig. Er wordt veel verwezen naar: de bronnen de atlas, projectvellen en dat allemaal in een onduidelijke volgorde. Voor leerlingen met enige leerproblemen is er binnen no time één grote onduidelijkheid ontstaan. Ik wil dat voorkomen dus pas ik de projectvellen aan, maak ik een checklist en start ik iedere les met een 'waar zijn we gebleven-momentje'. Voor de kinderen geeft dit wat meer rust en ook ik behoud zo het overzicht wie waar is.
Het grootste gedeelte van de les werken de kinderen in hun groepje zelfstandig aan de opdrachten, het gaat ze goed af, ze hebben mijn hulp nauwelijks nodig. Met elkaar komen ze eruit. Mijn rol is anders dan ik gewend ben. Normaal geef ik klassikale instructie waarna ik de leerlingen zelfstandig laat werken aan verwerkingsopdrachten, leerlingen die het moeilijk vinden die help ik verder. Nu is er een klein klassikaal stukje en verder observeer ik, loop ik langs, stel ik vragen (hoe gaat het? lukt alles? heb je hulp nodig?). 
Kinderen die een les afwezig zijn geweest in verband met RT Rots en Water praat ik bij, een groepje dat het lastig vind om door te werken neem ik bij me en help ik verder. Al met al is het tijdens de les niet echt veel. Dat komt pas op het einde van het project, dan ga ik beoordelen. To be continued.....

Bij The Crowd kom ik tot leren! Ik maak kennis met gelijkgestemde collega's door het hele land, ik vergroot mijn netwerk en leer praktische toepassingen die ik gelijk kan inzetten in mijn dagelijkse lespraktijk.

Nu ik eenmaal één blogje geschreven heb over het samenwerkend leren merk ik dat ik er in mijn hoofd nog veel mee bezig ben: waarom doe ik wat ik doe en waarom laat ik de leerlingen doen wat ze doen. Ik probeer het even uit te pluizen.
De leerlingen werken in groepjes van 2 tot 5 leerlingen aan een project-mapje (dat is een pakketje werkbladen zoals de methode die aanbiedt maar dan orthodidactisch omgebouwd zodat het geschikt is voor mijn leerlingen).  Ze kunnen gebruik maken van verschillende bronnen, het werkboek, het handboek, atlassen (natuurlijk!) en de computer. 
Ze leren WIE, WAAROM en WAARHEEN op ontdekkingsreis gingen. Ze leren dat het leven op een VOC schip geen pretje was, ze leren over de rol van Nederland in de wereldeconomie die ontstond en dat de Gouden Eeuw ook een zwarte rand heeft die tot op de dag van vandaag nog invloed heeft op ons dagelijks leven.
Ze leren vaardigheden zoals beoordelen van informatie, hoofdzaak en bijzaak uit elkaar houden, oorzaak en gevolg relaties zien, informatie verzamelen en samenwerken.
Het samenwerken bestaat uit positieve wederzijdse afhankelijkheid. De kinderen moeten echt iets aan elkaar hebben. Het is niet: naast elkaar zitten en toevallig met dezelfde opdracht bezig zijn. Leerlingen moeten met elkaar overleggen wie welke opdracht gaat aanpakken en welke antwoorden de beste zullen zijn om te noteren. Taken verdelen, overleggen en vertrouwen op elkaar. 
In de eerste twee lessen bekijk ik het een beetje maar daarna voer ik het tempo op en dwing ik de leerlingen om taken te gaan verdelen omdat ze anders niet op tijd klaar zijn met de opdrachten. 
Vandaag zag ik leerlingen die 'leunen' op hun groepsgenoten. Tijdens een gewone les erg goed werken maar in een groepje niet kunnen overzien WAT ze nu precies moeten doen, verongelijkt zijn over de ongelijke grote van een taak, ontevreden over het werk dat groepsgenoten leveren. Dát is het leerproces van deze leerling! Hier moet hij mee leren omgaan.

In de methode die ik gebruik, en trouw volg, is een hoofdstuk opgenomen dat gaat over ontdekkingsreizen. Het is een vakoverstijgend project met een nauwe aansluiting bij het vak geschiedenis. De werkvorm in de hoofdstuk is anders dan in de rest van de methode. Er wordt in groepjes gewerkt. 
Het duurde een paar jaar voor ik me als docent sterk genoeg voelde om dit hoofdstuk op te nemen in mijn lessen. Dat heeft met een aantal dingen te maken; de leerlingpopulatie en de manier van werken. De kinderen bij mij op school hebben een diagnose bijv PDD-NOS. De sociale context kan voor deze leerlingen moeilijk zijn waardoor ze meer intensieve begeleiding nodig hebben. Ik wil het de kinderen graag leren, om samen te werken. Toch merk ik dat de methode niet helemaal aansluit bij de behoeftes van mijn leerlingen, ik pas de werkbladen aan, ik maak check-lijstjes waarop voor leerlingen duidelijk staat WAT ze moeten doen, HOE ze dat moeten doen en WELKE materialen ze nodig hebben. 
Soms vraag ik me wel af of ik niet te veel voorkauw voor de kinderen. Aan de andere kant, als ik deze lijstjes niet heb weet ik dat ik de hele les paniek/stress aan het wegnemen ben door de vragen nog eens uit te leggen.
De komende lessen kunnen kinderen zelfstandig werken in groepjes van minstens 2 en maximaal 5 personen, de groepjes zijn zelf gekozen om de motivatie zo groot mogelijk te houden. Mijn rol verandert tijdens deze lessen, dat vind ik moeilijk en soms ook niet zo leuk. Ik zal na afloop van het project nog eens terugblikken op het project/proces en mijn gevoel daarbij!

Naast dit blog ga ik onder een ander tabblad aan de slag met het beschrijven van mijn leerproces tijdens de opleiding tot onderwijskundig ICT-er. Als je het leuk vindt om daar mee te lezen met mijn ontwikkeling en mijn reflecties dan ben je natuurlijk altijd welkom, ook om commentaar te geven.

Aanknopingspunten genoeg om mee door te gaan het komende jaar.
Ik neem mee:

• interesse voor het inzetten van ICT op een onderwijskundige manier
  
• combinaties van aardrijkskunde en ICT
• bruisen van energie door activiteiten van The Crowd
• ervaringen delen op onderwijswijven.nl
• ervaringen delen op aardrijkskundhulp.nl
• genieten van mijn baan op school

Dit is natuurlijk allemaal erg breed, veel en vooral niet concreet maar als het gaat om plannen maken, blijf ik altijd graag nog even hangen in het bedenken hoe tot dat ik ineens de stap zet naar doen! Hoe dat in zijn werk gaat? Jullie lezen het allemaal hier!

Ruim over tijd! Maar ik neem nog even de moeite om terug te blikken op het jaar 2013 en dat wat het mij bracht! Veel goede dingen dat is een ding dat zeker is!
Ik ging aan de slag bij onderwijswijven.nl, daar schreef ik over verschillende onderwerpen die mij als docent bezighouden. Professionalisering bijvoorbeeld bij The Crowd, aardrijkskunde, mijn vak, ICT of zomaar wat overpeinzingen. 
Ik maakte kennis met Thorba Wierstra en mocht ook op zijn blog mee komen schrijven, aardrijkskundehulp.nl. Erg leuk om over mijn vak te schrijven.
Het bleef kriebelen, ik was op zoek naar nog meer ruimte om mijn eigen reflecties en overpeinzingen te kunnen delen. Dat vond ik (na een fijne activiteit van The Crowd over 21ste century skills) bij weebly.com. 
Alleen schrijven is toch lastiger wellicht lag dat niet alleen aan het feit dat ik dit blog alleen doe, maar ook gewoon omdat ik iets groots deed in mijn 'echte' leven. Ik maakte de beslissing om te verhuizen. Dat heeft de afgelopen weken plaatsgevonden. Nu ben ik thuis in mijn nieuwe huis en is er weer meer ruimte voor dit! 
Dat komt goed uit want er zijn genoeg aanknopingspunten in 2013 om in 2014 mee door te gaan!