Wat ik graag wil delen:
Om verandering te kunnen realiseren zijn wat basisvoorwaarden noodzakelijk:
- relaties gaan voor
- respecteer de implementatiedip
- pas op voor plannen [ leg niet te veel nadruk op visie, bewijs en noodzaak, nee, laat mensen nieuwe ervaringen op doen in relatief veilige omstandigheden en borduur daar op voort ]
- gedragingen gaan voor overtuigingen
- C.O.M.M.U.N.I.C.A.T.I.E. [ communicatie over abstracte zaken zonder actie is nagenoeg zinloos ]
- leer implementeren tijdens het implementeren
- het gevoel van opwinding van vóór de implementatie is broos [ een diepgaand gevoel van opwinding is het gevolg van doen wat je belangrijk vindt, dat goed doen en daarmee resultaten boeken ]
- neem risico's en leer
- assertiviteit is goed. [ Als je iets wilt bereiken moet je zowel assertief als bescheiden zijn ]
Samengevat: Om ergens te komen moet je iets doen. Wanneer je iets doet, moet je je richten op het ontwikkelen van vaardigheden. Het aanleren van vaardigheden schept duidelijkheid. Duidelijkheid resulteert in een gevoel van verantwoordelijkheid. Als je dit samen met anderen doet, ontwikkel je een gevoel van gedeelde verantwoordelijkheid. Hoe vol! Vasthoudendheid is je beste vriend.
Je kunt niet rechtstreeks mensen veranderen. Je kunt wel een systeem creëren waarin positieve veranderingen zo goed als onvermijdelijk zijn.
In het boek staan ook wat zaken waar ik mijn vraagtekens bij heb: resultaatmetingen bijvoorbeeld. Wat wordt daar mee bedoelt? Cijfers vergelijken? Gelukkig kom ik op Twitter een artikel uit Volkskrant-plus tegen over het Londen-effect, het omschrijft Motion Leadership zoals het nu in de praktijk werkt.
Hoe nu verder? In de literatuurlijst staat nog een artikel met een titel die mijn aandacht trok: Professional development: A great way to avoid change.
Ga IK morgen iets anders doen? In mijn lessen denk ik niet, ik neem dit wel zeker mee in het leerlab.