Helaas kon in na mijn eerste jaar werken niet blijven op die school. Ik solliciteerde bewust naar scholen waar de leerling centraal stond, meer richting het VSO en scholen met LWOO. Ik merkte namelijk dat ik juist met de leerlingen die mijn aandacht nodig hadden moeite had. Dat wilde ik aanpakken. Ik schreef me dus in voor de Master SEN bij Fontys OSO. Toen der tijd kon ik me nog specialiseren in groepsleerkracht PrO/LWOO. Ik deed deze opleiding in deeltijd naast mijn nieuwe baan. In de college banken kwam ik veel mede studenten van de PABO tegen. Omdat de lesstof van de opleiding zo goed aansloot bij mijn dagelijkse lespraktijk heb ik deze opleiding niet als zwaar ervaren. Hij was erg waardevol! De opleiding duurde 2 jaar. Ik kon blijven werken op mijn school, mits ik mijn 2e graads bevoegdheid ging halen. Gelukkig had ik nog wat studie punten in de koelkast staan. In overleg met de opleiding heb ik in deeltijd mijn bevoegdheid aardrijkskunde gehaald. Ik ben daar altijd kritisch geweest op de inhoud. Met name het vakdidactische stukje. Ik merkte in mijn lespraktijk dat de zaken die aangeboden werden niet altijd (meestal niet) bij mijn VMBO leerlingen (veelal met leerachterstand/leerstoornis/gedragsprobleem) paste. Ik heb dat nooit onder stoelen of banken gestoken. Hoewel ik mij ook bewust was van het soort school waar ik werkte: dat was niet de norm.
Na mijn afstuderen heb ik de collegebanken gemist, ik ben op andere manieren op zoek gegaan naar (in)formeel leren. Dat heb ik gevonden bij The Crowd en in mijn netwerk dat ik via Twitter heb opgebouwd. Zo kwam ik ook in contact met Bernolf, docent aan de PABO. Hij geeft daar de minor KLM (Kind Leren Media) een minor die mij (op afstand) veel heeft bijgebracht, dat wat ik in mijn opleiding eigenlijk gemist heb: innovatie en het lef hebben om dat te doen!
Ik sta voor #vandelenwordjerijker dus deel ik mijn expertise graag. Ik heb stagiaires gehad, van de vakopleiding aardrijkskunde. Momenteel is er weer een lio bij ons op school. Ik mis daar de innovatie! Via mijn twitter netwerk mocht ik aanwezig zijn bij het vakdidactisch netwerk van aardrijkskunde. Vorige week woensdag was het zo ver. Ik had hoge verwachtingen. Ik vind het belangrijk dat praktijk en theorie op elkaar aansluit. Ik schrok van de beperkte innovatieve houding van de aanwezigen. Na het tonen van mijn yurls pagina met educaplay activiteiten en linkjes naar youtube filmpjes (al dan niet zelf gemaakt) kreeg ik als reactie: ja maar dat kan ik toch niet maken?? (je hebt ook ooit geleerd om je schoenen te strikken, toch?)
Ik heb aangegeven dat ik van een stagiair verwacht dat die innovatief is, dat ik van de stagiair ook kan leren. Daar bleek dat het vakdidactisch netwerk gaat om het geven van VAKonderwijs niet om onderwijs ontwerpen zoals ik dat op de PABO geleerd heb. Verbazing, dat is het woord wat hier bij past. Op de LeRo van Fontys hangen bijna geen smartborden, die stap slaan veel mensen over krijg ik te horen. En techniek? tja, dat is maar een middel daar moet je niet in investeren. WAT??? ik heb er een (on)rustig nachtje over geslapen en daarna samen met mijn sectie aardrijkskunde een kritische mail gestuurd. Ik wacht nog op antwoord. De betrokken docenten waren namelijk op VELON, hun vakdidactisch netwerk aan het promoten. Ik hoop dat ze de speech van minister Bussemaker gehoord hebben! En dat ze er iets mee doen! Want in het kader van passend onderwijs kan technologie je heel goed helpen, óók als je niet op een school werkt als de mijne!